Zondagsmijmering: Over het dilemma van de dierenvriend

Wie de begeleidende foto met aandacht monstert en zich niet laat afleiden door Tuurs aandoenlijke getuur in de lens, zal vaststellen dat de teckel niet het enige dier is dat op de prent kan worden waargenomen. Aan de tafelpoot ligt, zoals de oplettende waarnemer al zag, een hulpeloze want omgerolde slak en dat is geen toeval, meer nog: ziedaar de aanleiding dezer regels.

Ik ben een dierenvriend, wat overigens inhoudt dat dieren me na aan het hart liggen in de mate het ook dieren mogen wezen en ze niet beschouwd worden als ersatzmensen. De stelling dat dieren prettiger gezelschap zouden zijn dan mensen omdat zij niét tegenspreken, wijs ik dus uitdrukkelijk af aangezien ik zelf een nogal uitgesproken tegenspreker ben en het tegenspreken aansla als een hoge waarde maar laat me het aangesneden verhaal nu met bekwame spoed verderzetten en verdere niet ter zake doende uitweidingen mijden.

Terwijl ik genoot van een boek in een heerlijke, de wereldstrook waarin ik me bevond koesterende laatlentezon werd de door zacht bladgeruis en kauwengekrijs versterkte stilte doorbroken door het geluid van iets dat tussen tanden werd vermalen, wat me deed opkijken wegens de concentratie verstorend. Het gekraak klonk onmiskenbaar op vanuit de directe omgeving van Tuurs bekje. In die directe omgeving van Tuurs bekje bevond zich alleen Tuurs bekje, op dat ogenblik druk kauwend bovendien. (De lezer dient voor het goed begrip onderscheid te maken tussen de eerder genoemde krijsende kauw, een ornithologisch verschijnsel, en het kauwen in de zin van fijnmalen met gebruikmaking van het kiezenstel.)

De kleine schavuit, wie hem kent weet dat ik hiermee Tuur bedoel, bleek zich tegoed te doen aan een slak die hij had opgemerkt onder de druivelaar zodat het vermoeden mag geuit worden dat de kleine fijnproever zich stortende was op niets minder dan een wijngaardslak.

Als hondenvriend in het algemeen en als Tuurvriend in het bijzonder, stelde er zich uiteraard geen loyauteitskwestie. Overigens, ik ben geen grootverbruiker van escargots maar mits vaardig bereid, versmaad ik ze allerminst. Bovendien hanteerde ik ter bescherming van de tuinflora al wel eens korrels van het alleszeggende merk escarGo.

Geheel anders liggen de kaarten indien beschouwd vanuit het standpunt van de objectieve dierenvriend. Diende ik mij in deze zich voor mijn ogen afspelende kwestie niet op te stellen als hoeder van het slakkenwelzijn?

Er zijn progressieve geesten die de neiging om partij te trekken voor wat subjectief als naastbij te beschouwen is, diskwalificeren als discriminatoir. Indien ik objectieve maatstaven kan aangeven op basis waarvan ik een bepaalde voorkeur uitspreek, voor hond dan wel slak, dan ga ik vrijuit. Zo niet bezondig ik me aan uitermate laakbaar gedrag.

Aangezien slakken in vergelijking met honden als de zwakkeren dienen beoordeeld te worden, hoorde ik wellicht de kant te kiezen van dat met vaststelbaar te zwakke harnasje uitgeruste mededier. Anders handelen moet beschouwd als sociaal onrechtvaardig en als buiging voor het beschavingsverachtende recht van de sterkste.

Ik wil me niet deugdzamer voordoen dan op basis van mijn gedrag te rechtvaardigen zou zijn en beken.

Was het de van schuldbesef getuigende blik, het alleraardigste snorrebaardje, de eerder opgebouwde wederzijdse band, mijn manifest gebrek aan onthechte besluitvaardigheid, wie zal het zeggen maar ik heb niet ingegrepen.

Vriendelijk als ik u heb mogen leren kennen in uw hoedanigheid van trouwe lezer, merkt u wellicht sussend op dat het eerder waargenomen gekraak tussen de maaltanden elke tussenkomst mijnentwege toch als zinloos want rijkelijk te laat zou moeten doen aanmerken.

Juist, ware het niet dat de smulpaap er aansluitend nog een tweetal heeft gekraakt. Hun droeve lot hoort op mijn kerfstok gekrast. Mocht dit dusdanig aangerekend worden dat mij de toegang tot de hemel zal ontzegd worden rest me de grote troost dan toch in het gezelschap van Tuur te zullen vertoeven want laten we eerlijk zijn en onverminderd mijn tekortkoming in deze, de ware onverlaat gaat schuil in de bedrieglijke gedaante van een allerschattigst teckeltje, een langharig bovendien.

Facebook, 4 juni 2023