Zondagsmijmering: Over geur

Zondagsmijmering: Over geur

We mijmerden hier onlangs over de deugd die herkenbare klanken kunnen verschaffen. Auditief gevoede melancholie trekt gemakkelijk tranen.
 

Op facebook kwam een hitlijst van 1972 voorbij die ik tijdens een verloren halfuurtje omzette in een spotify-speellijst, mezelf daarbij verbazend over onvermoede digitale vaardigheden al zal vooral het gebruikersgemak dat die deuntjesdienst de gebruiker aanreikt er de oorzaak van geweest zijn dat deze operatie voorspoedig verliep. Hoewel niet zo’n popfanatieke jeugd beleefd hebbende, riepen de trillingen die mijn gehoororgaan binnenrolden menige verdwenen gemeende herinnering klaarwakker. Wat zit er toch veel onder zo’n schedel geborgen wanneer klanken na decennia afwezigheid weer meteen zo’n herkenbaarheid oproepen.

Leve de klankenrijkdom dus maar laten we het genot van geuren niet misachten. Mijn moeders vaststelling dat ik een klein neusje heb maar dat het goed werkt, koester ik als een juweeltje. Waar of niet, als de mama het zegt, dan is het waar!

Uiteraard biedt een goed werkend reukorgaan voordelen maar in bepaalde u ongetwijfeld probleemloos indenkbare omstandigheden beschouwt de bezitter van ontwikkelde geurtalenten deze gift bepaald niet als een zegen.

Onfrisse lijfgeuren kunnen een ware gesel vormen, zeker wanneer uitgestoten in afgesloten ruimtes. Onlangs, comfortabel gezeten en reikhalzend naar auditief vertier, vermocht een onwelriekende buur het een volledig concert tot een marteling te laten verworden. Elke seconde die ons scheidde van het einde leek een eeuwigheid, gevuld met falende pogingen ter mijding van de penetrante odeur, een combinatie van zurig zweet, slechte kaas en urine. Het neertikken dezer zinnen alleen al doet weer kokhalzen.

Maar geuren kunnen ook een bron vormen van gelukzaligheid, zoals ik gisteren weer mocht vaststellen.

Een ongeschreven wet ten onzent verbiedt het plaatsen van een kerstboom vooraleer Sinterklaas van het dak is weggegaloppeerd. Zeer gevulde dagen sedertdien maakten dat de boom pas gisteren werd aangeschaft en opgetooid.

De zoete harsgeur die onze nieuwe genaalde huisvriend nu in de huiskamer verspreidt, roept gevoelens op die deze van een hitlijst van 1972, hoezeer die me al lief was, verre overtreffen.

Zouden het mijn Kempische wortels zijn die de geur van een mastenboom nog extra betekenis geven?

Facebook, 15 december 2024

Labels