Zondagsmijmering: Over een rebel

Zondagsmijmering: Over een rebel

Aangezien moeder druk doende is met het op punt stellen van ‘s stads portemonnee, beleef ik een vader-jongste zoon-weekeinde. Dat is goed voor het evenwicht want vorige week moest ik hem vijf lange dagen missen en dus sta ik aardig wat geknuffel achter. Dat zijn we nu volop aan het goedmaken.

Gisteren haalde ik de voituur weer buiten en baanden we ons door de wind een weg naar de Grote Markt. Onderweg ontmoetten we weer allerlei lieve mensen die vroegen eens in de huifkar te mogen piepen.

Eén der piepers meende een sterk karakter te ontwaren achter wat ik als guitige oogjes dacht te zien.

De weg verder zettend begon ik wat te fantaseren over welk soort mens schuil gaat achter die hartbreker in de koets, nu gespecialiseerd in om de vinger winden en zich laten rondrijden.

Hebben we een sterk karakter in huis? Een rebel misschien?

In ons piepklein tuintje manifesteert zich momenteel een rebel. Onze mooiste bloempot biedt het aanblik van een bloemenkerkhof. De wind op straat deed al erg herfstig aan maar wat tot voor kort een kleurrijke pot bloemen was, verwerd tot uitgeleefde verdorring. Alleen het groene blad houdt nog stand.

Tijdens mijn vijf dagen buitengaatsheid manifesteerde zich echter een weerbarstige rebel die naar de herfst de kleurrijke kop had opgestoken bij gebrek aan middelvinger.

Zijn rode buren gaven het stuk voor stuk op, de gele ook maar deze koppigaard negeerde de kalender en kwam pas begin deze week tot bloei. Hij verdedigt nu manmoedig als laatste der moedigen de eer der gerbera’s en poogt in z’n eentje de herfst tegen te houden.

Je zou deze gele troost een conservatieve rebel kunnen noemen, die zich niet neerlegt bij de verandering. Uiteraard kunnen ook conservatieve rebellen die niet tegenhouden - de gure natte windvlagen die me gisteren haast mijn hoed kostten, lieten geen ruimte voor twijfel; de herfst neemt over met bekwame spoed - maar ze kunnen de verandering wel vertragen. Toen de zon gisteren even door de wolken boorde, kon ik dankzij de koppige gerbera van een onverwachte streep restzomer genieten.

Lentekrokussen zijn ook rebellen maar van de progressieve soort. Die kondigen de verandering vroeger aan dan hun omgeving, ook al kunnen zij die dan weer niet versnellen. Rebellen hebben hun beperkingen net als conservatieven en progressieven.

Een gerbera, zou M een gerbera worden, een taaie langbloeier? Of toch een lentekrokus, eerder dan wie ook maar wel snel buiten adem?

We zullen moeten afwachten maar een bloem, daar ben ik zeker van, want dat is hij al.

Foto: ziehier onze tuinrebel

Facebook, 5 oktober 2025

Labels