Zondagsmijmering: The land of the free

Vandaag blaast Biden dus 80 kaarsjes uit op zijn verjaardagstaart. Moge dat lukken zonder dat hij zijn gebit in de slagroom blaast.

Na de recente mid-terms, waarbij het Huis van Afgevaardigden halfweg de presidentiële legislatuur helemaal en de Senaat voor een derde werd hernieuwd, zal president Joe zich toch weer een stukje beter voelen. Het ergste werd vermeden.

Trump ging de boel schoonvegen want de Amerikanen hielden het bekeken met Biden en ze zouden the Donald smeken om terug te keren, zich jammerend verontschuldigend dat ze hem twee jaar geleden zo ondankbaar uit het Witte Huis hadden gesmeten, trouwens niet eens echt want door manipulatief bedrog ontstalen verkiezingsfraudeurs op de paylist van Biden de welverdiende zege brutaal aan de man-die-niet-kan verliezen.

Wat bleek echter? De gegronde twijfels over Bidens resterende vaardigheden bleken zwakker dan de terughoudendheid jegens Trumps bazuingeschal en kandidaten die gesteund werden door Donald scoorden daardoor eerder slechter dan beter.
Enfin, we gaan het hier niet over politiek hebben en wensen Biden dus een fijne zondag.

In die verkiezingsweek mocht ik voor het eerst de presidentiële stulp in Washington DC aanschouwen met eigen ogen. Zoals u weet had ik de eer de verkiezingen in de staat Nevada te mogen bijwonen als waarnemer. Vooraleer we over de vijftig staten werden verdeeld, verzamelden we in de federale hoofdstad voor een intensieve tweedaagse snelcursus ‘hoe ze het aanpakken in de United States’.

De vrijheid die ons zondagnamiddag werd vergund, wendde ik graag aan ter ontdekking van de driehoek tussen het Capitool, Lincoln Memorial en het Witte Huis. Dat laatste oogt aan de voordeur trouwens veel kleiner dan je zou denken. Biden moet vandaag niet al te ruim uitnodigen of hij dient te verkassen naar een tent op zijn keurig gemaaide gazon.

Voor het Witte Huis wippen de eekhoorntjes rond op Lafayette Square. La Fayette speelde zowel in Amerika als Frankrijk de revolutieheld. Zijn naam staat gegraveerd in de Arc de Triomphe in Parijs, het plein voor het Witte Huis werd dus naar hem vernoemd - mét standbeeld - en hij is één van de zes ereburgers van de USA.

Hij had ook stevig in onze geschiedenis kunnen doordringen. In 1830 kreeg La Fayette nog bezoek vanuit Brussel van enkele republikeinen met de vraag president te worden van het ‘kersverse’ België. Hij bedankte vriendelijk voor de eer want vond zich te oud voor weer een nieuw avontuur. En zeggen dat hij pas 74 was. Biden noch Trump zouden begrip kunnen opbrengen voor zijn flauw argument.

Onrechtstreeks wrong La Fayette zich dan toch nog als voetnoot in de Belgische geschiedenis want één zijner dochters is zowaar een voormoeder van… koning Filip, langs moeders- dus Paola-zijde. Nutteloos weetje maar bij deze zullen ze u er niet meer mee verrassen op de quiz van de lokale middenstandsvereniging.

Aan de poort van het Witte Huis langs de kant van La Fayette ontplooit zich The Land of the Free.
“‘Tis the star spangled banner, O! long may it wave;
O’er the land of the free and the home of the brave”
zingen ze daar in hun volkslied. En aan die Witte Huis-poort is het al helemaal van dat.

Een klein tentenkampje recht voor het Bidens optrekje staat er al sedert 1981 als shelter voor tegenstanders van kernwapentuig annex voorstanders van eenieder die ergens op de aardkloot verdrukt wordt. “Stop hating each other because you disagree” zegt het bord naast de grijze zwarte man die sterk de indruk wekt al de volle 41 jaar mee de permanentie van het proteststandje te verzorgen. Wanneer ik uren later avondwandelend de dag afsluit, blijkt hij vervangen door een hippie op jaren, op veel jaren trouwens. Die zit gelukzalig in een vouwstoeltje te dromen van zijn betere wereld en blijft dat ongetwijfeld doen tot het wenken van de volgende betere wereld onweerstaanbaar zal geworden zijn.

Hoe die volgende betere wereld er concreet zal uitzien, daarover verschillen ze van mening op dat plein. Een uit een vorig tijdperk ontsnapte familie posteert zich naast het tentenstandje. Vader haalt een versterker uit het meegesleurde karretje en begint met welluidende stem op te roepen tot bekering.

Vrouw en kinderen ontplooien pancartes. “Repent or perish” klinkt het fors. Berouw of vergaan; het is een slogan die de zondag niet opfleurt want de keuze is verscheurend voor wie zich, zoals uw dienaar, bewust is van de eigen vleselijke zwakheden (ik heb het hier natuurlijk over eten en drinken voeg ik er aan toe, wetend dat het thuisfront meeleest!). “Jezus saves”, troost het bord dat gedragen wordt door één van de dochters die er wel is bij gaan zitten, er van uitgaande dat bekering niet per se kansrijker verloopt mits rechtstaand betracht.

Aan de overzijde zorgt een schrille maar overtuigde en ook technisch versterkte stem voor weerwerk van achter een zwart mondmasker dat weinig van doen heeft met coronapreventie, vermoedde ik, en des te meer met sfeerschepping. Deze op de grond gezeten roeper van godsverachtende slogans staat uitdrukkelijk aan de kant van de duivel zoals het opschrift op zijn fietskarretje vermeldt. “The soul of the devil” ontkrachtte snel het vermoeden dat het karretje werd opgetuigd ter opvrolijking van de lokale carnavalstoet. De zittende activist verzet zit tegen “maga fascism” waarbij maga staat voor Trumps Make America Great Again.

Mijn dollar blijft halfweg hangen. Is Trump die ziel van de duivel of de roepende kerel zelf? Met het “Love not religion”-opschrift op z’n karretje zet hij zich alvast duidelijk af van de overbuur.

Het heen-en-weergeroep blijft duren. Het dient gezegd: de Here begiftigde zijn pleitbezorger met een indrukwekkende stem. Toen die a capella een psalm aanhief, golfden de frasen toonvast door het zwerk, zelfs de meest overtuigde atheïst heel even aan het twijfelen brengend (op de overbuur na dan). Het aansluitende door diezelfde stem afdreunen van met hel en verdoemenis dreigende filippica’s zouden dan weer zelfs in het meest godsvrezende hart onzekerheid kunnen opwekken.

Qua stem sta je dus best aan Gods zijde. Betreft het evenwel het goede zicht dan lijkt de religie zoals bedreven in deze familie geen aanrader want zowat alle der acht kinderen droegen een bril. De schepping bracht trouwens al fraaiere voort dan in dit gezin het geval was.

De overzijde leerde dan weer dat aan de godafwijzende zijde de hygiënische zorg niet de grootste bekommernis uitmaakt.

Maar zoals betoogd aan het tentje: “stop hating each other because you disagree”. Ze zeggen het daar al sedert 1981.

Het is nu weer zondag. Als onze zeloten elkaar vandaag daar aan de voeten van La Fayette opnieuw verbaal proberen te overtroeven dan is Biden niet eens een rustige 80e verjaardag vergund.

Dat heb je dan weer wel met die onbelemmerde free speech.

Facebook, 20 november 2022.