Zondagse mijmering: Over vuurkorven

Zondagse mijmering: Over vuurkorven

Terwijl het in het zuiden van Europa volstaat om een ei op straat te leggen om het wat later hardgekookt te kunnen oprapen - tenware een Vespaatje er onbesuisd overheen zou scheuren - en onze zomerzon zich evenmin onbetuigd laat, lijkt het thema ‘vuurkorven’ wel het allerlaagste te staan op de lijst ‘daar moeten we het nu dringend over hebben’.

Vergis u evenwel niet. Neem die oude vriend van me, nu drukdoende met kerstballen omdat hij zijn - overigens goedbelegde - snede broods verdient in de kerstsector. Draaf bij hem niet aan met het argument dat we nog niet eens hoogzomer zijn.

Gouverner c’est prévoir, weten we allemaal en de vader van die wijsheid, Emile de Girardin, voegde daar in 1852 wijs aan toe: “et ne rien prévoir, c’est courir à sa perte”. De kersttijd doorkomen met verlies, dat kan je die oude vriend zeker niet aanwrijven en dat is het gelukkige gevolg van het feit dat hij in de heetste zomerzon kerstballen uitkiest.

Dus kan het vandaag ook wel gaan over vuurkorven. Die schoten me door het hoofd toen ik daarnet de klokken hoorde luiden. Deze weerklinken hier achter de hoek van op een gereformeerde toren.

Het is hier in Zeeland opletten met de terminologie: gereformeerd lijkt gewoon een ander woord voor hervormd maar dat is het dus niet. Calvinisten zijn het wel, al tooit even verderop een zwaan weer een ander kerkgebouw in het stadje en dat is dus luthers-evangelisch. Zelfs de term vrijzinnig wordt door weer andere protestanten, de meest rekkelijken, met trots gedragen. Je komt er als zuiderling niet aan uit.

Gereformeerden zijn de meest stijlen uit het aanbod. Vriendelijke mensen, zeer zeker. Keurig ook. Absoluut. Keurig, dat zijn ze bovenmaats. En rechtlijnig, orthodox. Refolutionairen, klinkt het wel eens spottend, wetend dat ze alles zijn behalve revolutionair. De koning zit tenslotte op de troon omdat God hem daar gezet heeft. Maar de diepe, onwankelbare overtuiging delen de refolutionairen dan weer wel met heidense omwentelaars.

U wacht natuurlijk op die vuurkorf. Weest er van verzekerd dat we er gaan komen.

Maar eerst nog dit ter inleiding. Vriendelijk, keurig, betrouwbaar, rechtlijnig, behulpzaam, je vraagt je af waarom niet iedereen gereformeerd wil worden.

Wel, het is die vreze Gods die doet aarzelen. Zoals Deuteronomium 6:13 leert - een echte refo weet nu al meteen waar ik op doel - moet U de HEERE, uw God, vrezen, Hem dienen en bij Zijn Naam zweren.

Het aardse leven dient ter voorbereiding van het Eeuwige en daarbij mag streven naar plezier of vertier in gene mate dat hogere, meer zelfs, dat enige en ultieme doel in de weg staan. Het is de duivel zelve die via des mensens zwakheid poogt de weg naar dat eeuwige Heil te dwarsbomen.

Ze staan dus niet bekend als de grote feestneuzen, die refo’s. Zuinig, terughoudend, oplettend, de gevaren van het genot ten diepste beseffend mijden ze de wegen die Satan de onoplettende aanwijst.

Een voorbeeld: wanneer Beëlzebub, zoals de duivel ook wel bekendstaat in genoemde kringen, uw handen zo leidt, door u met futiliteiten te verstrooien, dat de door u gedreven hamer de vingeren uwer andere hand raakt en niet de tussen wijsvinger en duim geprangde spijker, zal een pijnscheut uw zelfcontrole doen wankelen en menigeen roept dientengevolge God ijdel aan, zowaar met de bede tot verdoemenis. Refo’s vloeken niet, uit vreze dat God net die aanroep zou aanhoren.

Die vuurkorf zei u?

Ik stel uw geduld niet langer op de proef maar wil nog deze mededeling vooraf laten gaan aan de finale ontrafeling dezer mijmering: Nederlandse handen, ook die van ongelovigen, tellen nog erg dikwijls, naast de ook katholieke handen kenmerkende vier ledematen, een erg actieve moraliserende wijsvinger.

‘Gij zult niet…’! Een pastoor heeft een luisterend oor om de biecht af te nemen en absolutie te verlenen, dominee eindigt op nee.

Die gereformeerde kerkklok dus deed me denken aan de uitspraak onlangs van het Groenlinkse raadslid uit Utrecht dat op de radio - toevallig of niet bij de Evangelische Omroep - verklaarde, ter verantwoording van haar queeste naar een klimaatneutrale wereld, en ik citeer: “Vuurkorven dienen echt niets, behalve een beetje gezelligheid”.

Groenlinks, dus wellicht grotendeels geseculariseerd, maar toch dat domineevingertje. Gezelligheid en leute vormen onvoldoende reden om iets te doen. We zijn hier niet om ons te vermaken.

Nu heeft de echte dominee nog wel een argument achter de hand: zie dit leven als investering voor het Latere. De beloning volgt. Maar wie niet gelooft in het leven na de dood, tja, die wordt door groenlinks veroordeeld tot voortdurende boetedoening zonder perspectief op renumeratie.

Dominees zonder god, dan wordt het snel gewoon dom nee.

Geniet, u wellicht geschud zijnde uit een katholieke broek, van deze rustdag.

Facebook, 16 juli 2023

Labels