Zondagse mijmering: Kunstmatig terug naar de natuur

Zondagse mijmering: Kunstmatig terug naar de natuur

Een zwak geheugen hoort een mens terughoudendheid op te leggen bij het doen van uitspraken over het eertijdse. Toch zou het me hogelijk verbazen mocht blijken dat ik navolgend thema nooit eerder aansneed. Meer nog; heel waarschijnlijk doe ik dat jaarlijks als dat al niet halfjaarlijks het geval is. Ik heb het namelijk over het twee keer ‘s jaars bruusk wisselen der uren, ook gekend als de zomer- dan wel winteruurproblematiek, dit weekeinde weer hyperactueel.

Wie me ook maar een klein beetje kent, weet dat ik daarin bijzonder geopinieerd ben. Laat me met de schaarse nadelen dezer regeling beginnen want de zaak objectief beschouwend: die zijn er ook. Daarop volgt het woordje ‘maar’, dat de hoedanigheid heeft al wat daarvoor geschreven werd weg te hakken., om dan de overtuigende voordelen te behandelen. Vooral dit deel dreigt deze zondagse bijdrage alweer te doen uitdijen, dit keer evenwel een goede zaak ten bate.

De nadelen of beter, bij nadere overpeinzing, het nadeel volgt uit technologische ontwikkelingen. Sommige uuraanduiders worden manueel verzet, voor andere zorgt een ergers in het zwerk actief zijnd digitaal aansturingssysteem. Dat betekent dat je bij ontwaken in de ochtend na de kloksverschuiving op een toestel de uurstand opzoekend niet meteen weet of de gewijzigde toestand al automatisch in rekening werd gebracht of niet. Ter bestrijding van dat probleem schafte ik me op een rommelmarkt een ouderwets opdraaiklokje aan, dat die twee ochtenden gewoon de tijd aangeeft alsof er niets is gebeurd. Dat klokje dient die specifieke twee ochtenden als standaard want het uur dat het aangeeft is, geen twijfel latend, fout. Zo weet je ‘waar’ je staat, in de betekenis van ‘wanneer’ je er staat.

Tot zo ver het nadeel dat tegen lage kostprijs remedieerbaar is.

Maar…

Dé schone kant van het zomeruur: we genieten er een lange zomer lang van. Elke dag één uur meer in het licht leven is niets minder dan een reuzegeschenk. Het opkomende zonuur heet dan putteke zomer pakweg halfzes in plaats van halfvijf. Dat eerste uur zon verslapen we toch dus ‘s morgens merken we in de zomer niets van dat geschuif. De zonsondergang verzetten we echter van bijvoorbeeld halftien naar halfelf, dus wél een echt uur in natuurlijk licht extra met alle levensplezier van dien.

Jamaar, klinkt het op mijn maar, door die uurwisseling lopen de mensen, en in het bijzonder de kinderen, wekenlang gedesoriënteerd. Bij de drie kinderen die ik mede naar de volwassenheid heb gebracht was daarvan alvast niets te merken. Volwassenen die elke avond klokvast ter bestede trekken, die zullen wel even uit hun hum geduwd worden. Voor alle anderen hebben die twee klokswijzigingen het effect van een uur langer blijven hangen op zaterdagavondbezoek bij vrienden, op feestje, café of restaurant. Meer toch echt niet.

Jamaar, klinkt een andere oprisping, we prutsen zodoende aan de natuur. Het zou, daarmee kan ik akkoord gaan, in principe de voorkeur genieten de overgang in zes weken te doen, elke keer met 10 minuten, maar dat klinkt wat onpraktisch. Voor de rest vormt het verzetten van zomer- naar winteruur en omgekeerd een - hou u vast - heraanknopen bij de natuur.

De natuur vraagt dat we de dagtaak in de winter een uurtje later aanvatten en in de zomer wat vroeger, op het ritme van die grote gele bol. Onze moderne samenleving ontbeert echter de soepelheid om in de winter bij klokke negen naar het bureau te vertrekken en in de zomer reeds na acht slagen, zoals de boer die met de natuur leeft dat aanpast.

En wat doet die uursomschakeling? Juist, je begint in de winter om halfnegen op de klok en - niks verklappen - ook om halfnegen in de zomer, evenwel op een verzette klok. (Ik herhaal: niks zeggen maar die zomerse halfnegen is natuurlijk volgens de winterklok halfacht. Haha, die rigide moderne samenleving wordt met zo’n ingreep wel ongeweten geflexibiliseerd op het ritme van de zon.)

Zonder het beseffen gaat het dus over een ‘Terug naar de natuur’-operatie. Plezant extra uurtje zonnegenot per dag als bijkomend voordeel. Je begrijpt niet dat iemand dat wisselsysteem wil afschaffen hé.

Meer is niet nodig om bij de tegenpartij reacties uit te lokken zeker? 😉😜 We lezen het wel hier onderaan.

Alleszins, het is weer voor een jaar van de lever. Of wellicht toch eerder voor slechts zes maanden.

Geniet alleszins van deze zondag en denk morgen en overmorgen, al dan niet met een pot chrysanten, in dankbaarheid aan wie ons voorgingen.

Deze zondagse mijmering verscheen op Facebook op 31 oktober 2021.

Labels