Politieke correctheid dood? Niet in het boekenbedrijf

Dinsdagavond: op bezoek bij Karl. Onze paden kruisen elkaar al zo'n kwarteeuw maar de jongste weken waren we niet meer verder gekomen dan wat elektronisch contact. Het werd weer een fijne avond. 'Den Drabbe' kent zijn wereld en de betere wijnen die ze daar schenken.

Op het salontafeltje lag de eerste Polis-catalogus die hij me trots toeschoof. Geestdriftig vertelde hij over het project waarvan hij de wieg mee in elkaar had getimmerd. De frisse jongeling stond klaar om Vlaanderens uitgeverswereldje te verrassen. Dat Harold Polis na diens 'verdwijnen' bij De Bezige Bij onderdak vond bij Pelckmans verheugde elke Vlaamse boekenvriend. Met talent moet voorzichtig worden omgesprongen. In Karl vond die iemand met eenzelfde open en hongerige geest.

Bij Pelckmans bouwde Drabbe een ijzersterke reputatie op als uitgever. Hij zette zijn werkgever prominent op de kaart met een even apart en eigenzinnig als boeiend boekenpakket.

Eén klein wolkje dreef er boven zijn blauwe hemel van nieuwe opportuniteiten en uitdagingen. Karl had begrepen dat zijn activiteiten bij de Vlaamsgezinde nieuwssite Doorbraak weerstand opriepen. Auteurs spraken de uitgever erover aan. Ik reageerde verontwaardigd. Vlaanderen 2015 toch? De details horen de vertrouwelijkheid van een vriendengesprek niet te verlaten. Ik ken ze.

Ja, Drabbe is Vlaamsgezind, Vlaams-nationalist zelfs; één van de zoekende soort, de meest open soort ook, wars van enggeestigheid, soms haast verkrampt op zoek naar weerwerk tegen verkramping. Vlaamsgezind maar ook uitgever van Walter Zinzen of Dyab Abou Jahjah. Bij de lancering van diens jongste boek liet Karl mij met Abou Jahjah in debat gaan in zaal Roma. Het soort enscenering waar hij op kickt.

Een anekdote van afgelopen dinsdagavond. Toen ik vertelde goed te kunnen opschieten met Raoul Hedebouw (politicus van PVDA/PTB, nvdr) vroeg Karl meteen of ik die niet eens kon polsen voor een boek bij Polis.

Wat kan het imago van een uitgeverij meer besmeuren dan een medewerker ontslaan omwille van diens overtuiging?

De wijn was van goede kwaliteit, dus 's ochtends geen kater. Daar zorgde uitgeverij Pelckmans wel voor want Karl kreeg te horen 'per direct' de plaat te mogen poetsen, na zeventien jaar trouwe en vooral puike staat van dienst. Een journalist belde me in de vooravond. Of ik meer wist over zijn ontslag. Ik viel uit de lucht en belde Karl meteen. Hij kon en zou niet publiek reageren want dat had de uitgeverij gevraagd.

Hij is gebonden; ik niet. Uit de contacten die ik hierover had, blijkt zijn engagement bij Doorbraak en zijn overtuiging - hoe open ook ingevuld - de steen des aanstoots die het imago van de uitgeverij besmeurde. Wat kan het imago van een uitgeverij echter meer besmeuren dan een medewerker ontslaan omwille van diens overtuiging?  

Walter Pauli, Bart Eeckhout, Dave Sinardet, Geert Noels, Dyab Abou Jahjah, Johan Leman, Jan Dumolyn, Tinneke Beeckman, Youssef Kobo, Carl Devos, Steven Samyn... de lijst van mensen die hem steun toezegden op de sociale media is lang en indrukwekkend. Deze van Joël De Ceuleer bij wijze van voorbeeld: "En voor het overige ben ik van mening dat @Karl_Drabbe een van de meest erudiete en open geesten is die ik ooit heb ontmoet." 

Er is woensdagochtend iets gebeurd dat het imago van heel intellectueel Vlaanderen besmeurt als daar niet fel tegen geprotesteerd wordt.

lees op dit artikel hierover op mijn blog.

Uit De Morgen, 14 augustus 2015, hier geplaatst op 15 augustus 2015.

Foto: het stuk in de krant

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.