Ontdekkingen in het eigen archief

Opruimen: zowat de hele vakantie staat in dat teken. Talloze dozen uitgekamd omdat mijn archief zoveel jaren alleen maar aangroeide. De klus is gigantisch maar je trekt ook wel op (her)ontdekkingstocht. Mijn ijver als jongeman verbaast me nu enorm. Uit alles waarop ik stoot, blijkt dat ik er als twintiger toch bizarre bezigheden op nahield. Mag het verbazen dat iemand die bijvoorbeeld bladzijden vol berekende welke West-Duitse partij in welke deelstaat sterker uit de bus kwam of zwakker zo lang moest wachten op zijn eerste lief? Het roept eerder vragen op dat het überhaupt nog wel eens lukte op amoureus vlak. Enfin, al dat gedram op de typmachine verklaart wellicht mijn stevige mollenpootjes en het feit dat ik bovengemiddeld goed ben in het losschroeven van potdeksels.

Hechten aan trouw is mooi maar het kan op mensen toegepast wel eens hartzeer opleveren en in het geval van papier onder het gewicht kreunende archiefkasten. Tussen de artikels uit Encounter of Foreign Affairs over internationale politiek, brochures en partijbladen van de Beierse CSU, manifesten over Brussel en Vlaams-Brabant, pamfletten van allerhande Europese volksminderheden, affiches van IJzerbedevaarten, Zangfeesten, Vlaamse betogingen en meetings, krantenknipsels van vrije tribunes en werkstukken over bijvoorbeeld Max Lamberty of de Conferentie van Yalta (toen door mij vreemd genoeg met Y geschreven) staken nogal wat brieven. Eertijds werkten we nog via de post en onze kopieermachine van toen heette carbonpapier.

Zo verborg een doos een brief aan VU-senator Paul Van Grembergen, gedateerd 19 maart 1987. “Hierbij vindt u de herwerkte tekst van de brochuretekst die Jan Jambon en ikzelf geschreven hebben omtrent de financiering van gewesten en gemeenschappen.” Op 18 januari – leert een andere brief – hadden we hem een eerdere versie bezorgd. Die voldeed blijkbaar niet, wat die geciteerde eerste paragraaf trouwens al doet vermoeden. Een “tekst” van een “tekst” “omtrent”…, het kan stijlvoller.

Het schrijven van 19 maart gaat verder: “Wij hopen met de gemaakte tekstwijzigingen de leesbaarheid en soepelheid van de tekst vergroot te hebben.” De eerste versie was duidelijk te hermetisch opgesteld. We boden het werk aan om uit te geven als VNS-brochure (Vlaams-Nationale Standpunten) maar zover kwam het nooit en zodoende kreeg het werkstuk niet meer dan twee lezers, misschien drie als de senator het manuscript doorgenomen heeft. Hij overleed in juni 2016 wat dus onmogelijk een direct gevolg van die eventuele lezing kan geweest zijn. Hopelijk hebben wij er zelf iets aan gehad. Ik zou het nog eens kunnen herlezen, aangezien het nu dus van onder het stof kroop, maar erg actueel kunnen we het intussen niet meer noemen.

Uiteraard puilt het archief ook uit van verslagen van vergaderingen allerhande. Welk aandeel van mijn leven werd gevuld met vergaderingen en hoeveel daarvan waren zinvol? Een vraag die best onbeantwoord blijft, de eigen zielenrust ten bate.

Welk aandeel van mijn leven werd gevuld met vergaderingen en hoeveel daarvan waren zinvol?

In doos nummer zoveel zat een verslag van de Vujo-raad, het algemene bestuur van de Volksuniejongeren, de dato 18 september 1986. Binnen een goede maand verjaart dat document voor de 31^e keer. Waren, onder meer, aanwezig: Jan Jambon (nu federaal vice-premier), Luc Sevenhans (later jarenlang parlementslid voor Vlaams Belang en op het eind voor N-VA), Mark Hendrickx (nu Vlaams P-lid voor de N-VA), Els Van Weert (gewezen staatssecretaris en oud-parlementslid voor en voorzitter van Spirit, nu lid van Groen), Nico Moyaert (rots in de branding van de Vlaamse N-VA-groep als fractiesecretaris), Bart Tommelein (nu Vlaams vice-premier voor Open VLD), Kris Van Dijck (nu Vlaams P-lid voor de N-VA, gewezen fractieleider), Bart Staes (nu Europees P-lid voor Groen) en Lieve Maes (nu Vlaams P-lid en senator voor de N-VA). Oh ja, ik stond er ook bij. Op 41 aanwezigen is dat toch best een indrukwekkend aantal politieke doorgroeiers, in vele richtingen bovendien. De Volksunie mag echt wel hét Vlaamse politieke laboratorium genoemd worden.         

Ik plaatste een foto van die aanwezigheidslijst op facebook en dat lokte een reeks herinneringen uit van wie er dichtbij of verder af stond. Maar daarop moesten toch ook weer de schijnbaar obligate zure reacties volgen. “Wat moest hier nu eigenlijk worden bewezen!?... dat politieke overlopers van alle tijden zijn?...”, vroeg iemand zich af. Ja, logisch, overlopers zijn het allemaal als je het zo wilt zien, aangezien de Volksunie niet meer bestaat. Een andere had het over “een aantal zeer platte opportunisten”. Iemand die de betrokkenen van nabij kent en kan oordelen met kennis van zaken? Onwaarschijnlijk. Verdachtmakingen worden door sommigen welwillend de wereld in gekatapulteerd ook als ze louter op negatieve vooroordelen rusten.

Inderdaad, net zoals in elk segment van de samenleving huizen er in de politiek opportunisten, luieriken ook, lijntrekkers en graaiers zelfs. Het Wetstraatmilieu staat bovendien bekend als behoorlijk competitief. Maar Bart Tommelein is natuurlijk echt wel een liberaal en in Bart Staes herkenden we ook toen al de groene jongen die hij gebleven is. Els Van Weert was gewoon een stuk progressiever dan vele anderen aan die tafel.

Met de politieke keuzes die zij maakten kan men het uiteraard oneens zijn; ik ben het bijvoorbeeld. Ook het nest waar wij terecht kwamen, kan afgekeurd worden. Over de weg die bewandeld wordt om de idealen ook een beetje om te zetten in concrete stappen voorwaarts, kan uiteraard eveneens getwist worden. Maar moet dat dan zo nodig gepaard gaan met kwetsende persoonlijke aanvallen?

Wanneer ik dit stukje afsluit, lees ik in een reactie elders op facebook: “De bevolking is het meer dan beu. :-( Er wordt gespuwd op al de politieke partijen, zonder onderscheid.” Gelukkig leerde ik mijn zoon te antwoorden op de vraag wat zijn vader doet: “hij is pianist in een hoerenkot”. Daar krijgt hij af en toe nog wel wat waardering voor.

Hier geplaatst op 13 augustus 2017.

Foto: Deeltje van het archief De Roover.

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.

LEESTIP: Belangstelling voor de selectie van mijn schrijfsels uit 2016? Stort 19,95 euro (verzending inbegrepen) op rekeningnummer BE52 4143 3177 6109 met vermelding van uw volledige adres en binnenkort liggen 226 blz. De Roover in uw bus