Nawal in problemen

Ik heb ‘iets’ met Nawal Ben Hamou, een jong kamerlid voor de PS uit Brussel. Nu ja, ‘iets’ is echt wel het juiste woord want ‘erg veel’ kan je het niet noemen. Toen ze voor het eerst het spreekgestoelte in het halfrond beklom, was ik zeker niet de enige die wat aandachtiger ging luisteren want een onopvallende verschijning kan je haar niet noemen. Toen ik haar naam op het bord zag verschijnen, beviel ik van een grapje dat ik vertelde aan enkele fractiegenoten. Ik beweerde haar uitgenodigd te hebben voor een dinertje. Toen ze binnenkwam, zei ik: ‘Juffrouw Ben Hamou’; waarop zij repliceerde: ‘Nawal’. Over het niveau van mijn grappen kan getwist worden maar sedertdien heb ik dus volgens de fractievrienden ‘iets’ met haar; namelijk een anekdootje.

Sedert dit weekeinde is Nawal Ben Hamou echter breed bekend in Vlaanderen. Haar vader wordt er van verdacht betrokken te zijn bij, zo niet het brein te zijn van een stevige internationale drugshandel. Zware criminaliteit dus. Hij en zijn vermoedelijke kompanen werden begin deze maand opgepakt. La Dernière Heure berichtte daar zaterdagochtend over, andere Franstalige media namen het bericht meteen over. Dochter Nawal zou, zo insinueerde die krant, haar parlementaire invloed misbruikt hebben om de zaak in de doofpot te stoppen. In een facebook-bericht ontkent ze dat formeel. Ze zou zelfs niet op de hoogte zijn van de bezigheden van vader en hoopt dat de beschuldigingen ongegrond zullen blijken.

Het duurde toch een dagje vooraleer ook de Vlaamse media belangstelling kregen want PS-politici die niet aan de absolute top staan, zijn bij ons amper of niet bekend ook al wonen ze in ‘onze’ hoofdstad. Maar zondag was het zo ver en schoten de Vlaamse webredacties in actie. Als de zaak zaterdagochtend al niet onder mijn aandacht was gebracht door mijn wakkere fractieleider, die de Franstalige pers aandachtig volgt, dan zou ik er zondag zeker niet meer naast hebben kunnen kijken. Het bericht werd op de sociale media veelvuldig gedeeld en van commentaar voorzien. Geen onschuldige commentaar trouwens.

Het bleek dat het idee van Sippenhaftung nog springlevend is. Voor wie niet vertrouwd is met het concept, dit is wat Wikipedia er over schrijft: ‘De Sippenhaftung (Duits, ongeveer 'aansprakelijkheid volgens verwantschap'; ook verkeerd: Sippenhaft) is een collectieve bestraffing van zelf onschuldige bloed- of aangetrouwde verwanten voor een misdaad die een familielid heeft begaan. De term stamt uit de Oud-Germaansrechtelijke traditie, en betekent in feite familie-, bloed- of groepswraak.’

Figuren als Hitler, Stalin of Mao zagen er wel wat in maar het concept kreeg terecht geen vaste grond in de ordening van ontwikkelde landen. Als Vlaams-nationalist ben ik er trouwens extra gevoelig voor want nogal wat kompanen wordt al te gemakkelijk verweten dat hun (groot)ouders actief waren in de collaboratie, alsof daarmee aangetoond zou zijn dat ze zelf sympathieën hebben voor het nationaalsocialisme.

Er zijn gelukkig nog de regels van de rechtsstaat, die onze maatschappij wat hoger in de beschavingsrangorde hebben getild. Rechtspraak via facebook hoort daar niet bij.

Maar het massaal delen van het bericht over de Brusselse PS-politica en de commentaren daarbij spraken boekdelen. Het bericht verbaasde nogal wat facebookers absoluut niet en dat de dochter er niets mee te maken zou hebben, neen dat was wel heel erg ongeloofwaardig vond menigeen. Tja, allochtoon, dan is de kans dat je niet met drugstrafiek te maken hebt wel heel klein, neem ik aan. En PS’ser, dan kan het uiteraard niet anders of je doet aan politiek om ongeoorloofde zaakjes te regelen, mag ik veronderstellen. Zucht.

Inderdaad er zijn ook allochtonen die in de zware drugscriminaliteit zitten. Te veel zelfs. En het aantal PS-politici dat het woord publieke dienstverlening op een bizarre manier interpreteert, ligt hoger dan goed zou zijn. Diezelfde partij heft dan ook nog eens graag wijsneuzerig de wijsvinger om te wijzen op de morele verdorvenheid van kapitalisten en Vlaams-nationalisten. Allemaal juist.

Maar er zijn gelukkig nog de regels van de rechtsstaat, die onze maatschappij wat hoger in de beschavingsrangorde hebben getild. Zo’n regel zegt bijvoorbeeld dat iemand pas schuldig is na een veroordeling door een rechtbank. Een andere regel leert dat je alleen schuldig bent voor de daden die je zelf gepleegd hebt. Of nog: vermoedens kunnen een rol spelen bij de bewijsvoering maar daar wordt om voor de hand liggende redenen heel erg voorzichtig mee omgesprongen. Rechtspraak via facebook hoort er dan weer niet bij.

Collega Nawal Ben Hamou is niet eens in verdenking gesteld en haar vader niet eens veroordeeld. Aan een onderzoeksrechter om zo nodig dat eerste te doen en aan rechters om zo nodig voor dat tweede te zorgen. Dat die klus wordt overgenomen door overhitte sociale mediagebruikers? Awel, aan ieder die het wil horen, Ben Damou.

Hier gezet op 22 december 2014.

Foto: De betrokkene

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.