N-VA vaag? Kom nu…

N-VA vaag? Kom nu…

Volgens Bart Brinckman (De Standaard, 29 maart) nam ‘de separatist Peter De Roover in een opiniestuk niet alleen afstand van een onafhankelijk Vlaanderen, hij zweeg als vermoord over de noodzaak van communautaire hervormingen na 25 mei’. Echt vermoord ben ik niet, vandaar mijn antwoord in diezelfde krant van maandag.

Vanmiddag (het is nu zondag in de vooravond) zonnige wandeling gemaakt in en rond het Jubelpark, samen met duizenden Vlamingen, Schotten, Catalanen en mensen van andere volkeren met de pech geen eigen staat te hebben. Het werd een bonte, kleurrijke, feestelijke stoet voor het zelfbeschikkingsrecht van volkeren, dat zelfs binnen de Europese Unie niet onbetwist blijkt te zijn. Voor ons gaat het over een fundamenteel recht.

 

In De Standaard van dit weekeinde staat evenwel dat ik in een opiniestuk voor deze krant ‘niet alleen afstand (nam) van een onafhankelijk Vlaanderen’ maar ook ‘zweeg als vermoord over de noodzaak van communautaire hervormingen na 25 mei’.

 

Ik las en herlas mijn opiniestuk en vond dat helder. Blijkbaar vergiste ik me. Voor alle duidelijkheid dan maar: volgens mij hindert België de goede werking van de Vlaamse democratie en kampen we met teveel overheden. Een onafhankelijk Vlaanderen – zo zelfstandig als andere lidstaten van de EU – is de beste remedie. Dus als je het mij vraagt…

 


Als we het confederalisme realiseren zetten we een geweldige stap in het oplossen van de genoemde problemen. 

 


 

 

Ik heb me echter nooit beperkt tot een statische analyse die blijft stilstaan bij het grote gelijk en daarover een stolp plaatst. Politiek wordt bedreven in een concrete omgeving. Met vaagheid heeft dat niets te maken. De N-VA legt het project van het confederalisme voor aan de kiezer. Als we dat realiseren zetten we een geweldige stap in het oplossen van de genoemde problemen. Ik ben dus uiteraard van de partij, letterlijk in dit geval.

 

De wereld is niet statisch. Wat er later moet gebeuren, zal later blijken. Al wie nu het confederale project op tafel wil smijten, schaart zich aan de zijde van de N-VA.

 

Uiteraard vergroot een partij haar bandbreedte om meer potentiële kiezers te overtuigen. Daar is niets mis mee, zo lang het aanbod duidelijk onderscheiden blijft van dat van de concurrenten. Men kan moeilijk ontkennen dat de N-VA nog helemaal aan die voorwaarde voldoet, de bitsigheid tegen onze partij spreekt boekdelen. 

 

Oh ja, over de noodzaak van communautaire hervormingen? Ook daar is het antwoord voor mij en ons klaar en duidelijk: die noodzaak is uitermate groot. Aan de kiezer om het daarmee eens te zijn of niet en dus aan de kiezer om het gewicht van onze stem na 25 mei te bepalen. Even dat oordeel afwachten, lijkt essentieel in een democratie. Zelfbeschikking, weet je wel. Maar als je het ons vraagt…

 

Peter De Roover

Kandidaat N-VA kamer, Antwerpen, 3e plaats

 

(De Standaard, 31 maart 2014, hier op 1 april 2014)

 

FOTO: vage N-VA

 

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.

Labels