Minister van Justitie beschouwt Raad van State als quantité négligeable

De coronacrisis sloeg in elk land, naast het vele fysieke en mentale leed dat werd geleden, ook een ferm gat in de begroting. Geen enkel West-Europees land zag daarbij het tekort zo hard oplopen als België. In 2020 liep het deficit hier op tot maar liefst 9,4% van het bbp, ruim drie keer meer dan de toegestane limiet van de EU in niet-corona tijden. Aangezien we ook dit jaar afstevenen op een groot tekort en de regering voorlopig het geld door ramen en deuren blijft gooien, moet ze nu ook op zoek naar boter bij haar paars-groen uitslaande stokvis.

Grijpgrage federale handen

Om die boter binnen te halen wil “oerliberaal” – zo noemde hij zichzelf enkele dagen geleden nog in De Morgen – Vincent Van Quickenborne nu aan elke beboete burger een extra toelage van, naargelang, 8,84 of 25,32 euro vragen om de “inning daarvan te verzekeren”. Geen klein bedrag, dat bovendien boven het initiële bedrag komt. Wetende dat wij al de hoogste verkeersboetes hebben van al onze buurlanden begint dat aardig aan te tikken. Van Quickenborne creëert zo op een verdoken manier een extra belasting.

Hij verhoogt trouwens de toeslag en niet de boetes zelf om de inkomsten federaal te houden. Een groot deel van de boetes, bijvoorbeeld alle snelheidsovertredingen op gewestelijke wegen, behoort immers toe aan de gewesten. Om die bevoegdheidsverdeling te vrijwaren, voorziet de Bijzondere wet tot hervorming der instellingen dat elkeen die wil morrelen aan de Verkeerswet verplicht advies moet vragen aan de gewesten. Maar dat acht het kabinet-Van Quickenborne niet nodig.

De minister van justitie (!) haalt daarbij manifest z’n neus op voor de Raad van State, die in niet mis te verstande termen stelt dat de federale keuze om de toelage te verhogen een directe inbreuk betekent op de bevoegdheid van de deelstaten. Heeft hij zich bij dat negeren van de Raad van State laten inspireren door het handboek dat zijn collega-excellentie Annelies Verlinden (CD&V) graag leest, aangezien die ook weigert de Raad van State advies te vragen voor haar definitief – nu ja, hopelijk niet definitief – ontwerp van Pandemiewet?

Weggemoffeld in programmawet

Hoewel we al een overheidsbeslag ‘genieten’ van ruim 50% vonden de regering en haar liberale minister van Justitie dus alsnog een nieuwe manier om extra geld uit de zakken van de burger te kloppen. Hij was zich alvast bewust van die weinig rooskleurige optiek en begroef het diep in een programmawet. Dat is een werkstuk dat telkenmale samen met de begroting wordt ingediend en bepalingen bevat die nodig zijn om de rekeningen te doen “kloppen”. Collega Sophie De Wit dook echter wel diep in de tabellen en trok de sluier van Vincents trukendoos. Hij weerde angstvallig het woord belasting uit de toelichting en verving dat door ‘Crossborder-toeslag’, zodat de Raad van State uitdrukkelijk moest vragen naar het statuut van die vage term. Het antwoord? “Het betreft een federale belasting.”

Als Van Quickenborne zo graag fakenews zegt te bestrijden zou hij misschien best beginnen bij zijn eigen nepterminologie, bedoeld om de buitenwereld op het verkeerde been te zetten wanneer hij belastingen verhoogt. En wanneer hij enige geloofwaardigheid wil behouden als minister van justitie negeert hij ook best de adviezen van de Raad van State niet zo manifest. De V in zijn partijnaam, tja, die is hoedanook niet meer te redden.

Deze opinie verscheen voor het eerst op Facebook.