Meer overheid als oplossing op alle problemen?

De overheid wordt vandaag geacht de burgers tegen alle onheilstijdingen te beschermen. Die zogenaamd neutrale overheid gaat daarbij ook steeds meer bepalen wat het goede leven hoort in te houden. Ze wordt alsmaar ambitieuzer maar de beloftenmachine verslikt zich in de eigen gulzigheid en stokt. De staat slaagt er daar naast niet in te leveren wat in het vooruitzicht wordt gesteld. Zelfs aan door iedereen gekoesterde basisverwachtingen voldoet ze niet naar tevredenheid. Justitie en ordehandhaving falen te dikwijls, een duurzaam pensioenstelsel geraakt niet op de rails, wie door arbeid de snede brood verdient, blijft de gemakkelijke melkkoe, de vraag leeft hoe lang de overheid basisgeneeskundige zorgen zal kunnen blijven verzekeren. Aan de verwachting dat de staat tenminste controle kan uitoefenen op wie het land volgens de geldende regels binnenkomt en wie niet, en doeltreffend optreedt wanneer dat laatste het geval is, komt de overheid ook absoluut niet toe. Algemene onvrede is het logische resultaat.

Voor ‘de socialist’ is het antwoord helder: méér overheid, zoals de dronkenlap de ochtendkater probeert door te spoelen door een volgende fles te kraken. De amechtige roep bij andere politieke families naar een kerntakendebat, in de ijdele hoop dat zoiets soelaas biedt, strandt nog voor er zelfs maar aan begonnen is.

(Ongemakkelijke waarheden? Die zitten er wel meer in mijn essay ‘het liberalisme als nuttige idioot van het socialisme’, waaruit deze aanhaling komt. Zin in iets pikant? Stuur een mailtje naar nuttige.idioot@outlook.com en u ontvangt de hele tekst. Geniet van het lentezonnetje.)

Facebook, 15 april 2023