Liever zelf pakjes onder de kerstboom kunnen leggen

Op 9 oktober ging met de Zweedse coalitie een centrumrechts alternatief van start dat steunt op een ruime parlementaire meerderheid. Chris Serroyen maakt daar in zijn opiniestuk ‘Wat legt de regering onder de Kerstboom?’ zowaar een “radicaalrechts project” van. De karikatuur kan dienen als stijlfiguur maar ook bij het overdrijven mag men niet overdrijven. Wanneer volgt de oproep om deze regering strafrechtelijk te vervolgen voor, we zeggen maar wat, bendevorming? Sommigen blijven spijtig genoeg in de modus van de staalharde confrontatie.

De regering heeft beslist het akkoord van de Groep van 10 uit te voeren wat aantoont dat wij het sociaal overleg hoog schatten. Wij erkennen de rol van de sociale partners, wat daarover ook beweerd wordt. Wij rekenen er op dat ze die ten volle en op een opbouwende manier invullen. Maar als ze verwachten een door het parlement goedgekeurd regeerakkoord overboord te kunnen gooien, verlaten ze de sociale actie en betreden het politieke terrein.  

Vooraleer in te gaan op de inhoud van de scherp-zurige kritiek van de heer Serroyen willen we opmerken dat eigen levenservaringen een belangrijke rol spelen bij het bepalen van standpunten. Mijn (Zuhal) achtergrond als dochter uit een allochtoon arbeidersgezin deed een bijzondere gevoeligheid groeien voor de zeer hoge werkloosheidscijfers bij jongeren met buitenlandse wortels. Mijn (Peter) 30-jarige ervaring als TSO-leraar in een Antwerpse concentratieschool maakte me bijzonder aandachtig voor de kwaal van de ongekwalificeerde uitstroom, van leerlingen die zonder diploma of certificaat de schoolbanken veel te arbeidskansarm verlaten.

Vandaar onze grote belangstelling voor jongeren op de arbeidsmarkt. Onder meer daarom steunen wij de ambitieuze pensioenhervorming van deze regering. Zonder loopt de last op de actieve bevolking de volgende jaren zo hoog op dat het hele sociale zekerheidssysteem zou beginnen kraken. De aanzwellende kost van de vergrijzing bedreigt niet alleen onze pensioenen maar maakt ook onze kwalitatief hoogstaande gezondheidszorg of ons internationaal hoog scorend onderwijs onbetaalbaar als we vandaag niet resoluut voor die pensioenhervorming gaan. Mochten we dat nalaten dan durfden wij alvast als politicus niemand jonger dan 50 nog onder ogen komen. Regeren moet weer vooruitzien worden.

Serroyen verwijt de regering zowaar dat we iedereen tot 65 actief naar werk willen laten zoeken, met respect voor de bestaande afspraken. We hadden verwacht hem daarbij als vakbondgenoot te mogen verwelkomen want mensen helpen actief te blijven op de arbeidsmarkt en niet te beschouwen als verloren talent, kan toch moeilijk asociaal genoemd worden.

Regeren moet weer vooruitzien worden.

Dat we de inschakelingsuitkering (het vroegere wachtgeld) beperken tot afgestudeerden met minstens een diploma hoger secundair onderwijs of een gelijkwaardig certificaat, wekt Serroyens toorn ook op. Hij haalt het beeld aan van de bestraffende ezelsoren uit de oude onderwijsdoos. Neen, voor ons geen ezelsoren maar wij weten wel dat te lang bepamperen niet stimuleert tot zelfredzaamheid.

Alle actoren zijn het er over eens: zonder goede opleiding betreden jongeren zo goed als kansloos de arbeidsmarkt. De Europese Unie wil niet toevallig de ongekwalificeerde uitstroom tegen 2020 halveren. We moeten vermijden dat uitkeringen jongeren uit hun opleidingen zuigen. Wie wel eens met jongeren heeft gewerkt, weet dat ze soms te weinig oog hebben voor de langetermijngevolgen van dikwijls impulsieve beslissingen. Begeleiding en ondersteuning kunnen er in de eerste plaats voor zorgen dat ze niet voortijdig afhaken maar we moeten als overheid ook het duidelijke signaal geven dat ze zichzelf uit de markt prijzen door te vroeg op te geven.

Wij mikken voor alle jongeren op inclusie, actieve deelname aan samenleving en arbeidsmarkt. Dat is een keuze om zo veel mogelijk jongeren op eigen benen te laten staan, liever dan ons neer te leggen bij de valse fataliteit van de kansloosheid.

Een echt armoedebestrijdingsbeleid start trouwens hier, door de oorzaak aan te pakken en niet passief te wachten tot het te laat is. Of beter nog, tot het wéér te laat is, want kansarmoede wordt dikwijls doorgegeven van generatie op generatie. Dacht iemand dat we daar beterschap in brengen met een inschakelingsuitkering die voor jongeren zonder opleiding te veel het begin is van een levenslang balanceren op de grens tussen kwetsbaarheid en armoede en voor hen correcter uitschakelingsuitkering zou genoemd worden.

Serroyen vroeg zich af wat de regering onder de kerstboom had gelegd. Wij blijven liever niet bij de gekregen pakken zitten. Ons beleid moet er voor zorgen dat zo veel mogelijk jongeren het genoegen smaken zelf een pakje onder de kerstboom te kunnen leggen. Dat is een kwestie van respect voor de mogelijkheden die ieder in zich draagt.

Zuhal Demir & Peter De Roover

Beide auteurs zijn kamerlid voor N-VA en maken deel uit van de commissie sociale zaken

Geplaatst door Newsmonkey op 26 december 2014, hier op 27 december 2014.

Foto: De auteurs

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.