God doet niet aan politiek

Vandaag is het suikerfeest, een feestelijk moment waarop de moslims onder ons hun ramadan afsluiten. Mooie gelegenheid om te schrijven wat hierna volgt.

Het artikel ‘Iraaks Koerdistan strijdt met succes tegen genitale verminking’ in de krant vandaag zette me op het spoor. Het Midden-Oosten is een wespennest, een broeihaard van geweld en sektarische tegenstellingen. In het noorden van Irak en Syrië schijnt een beetje zon, lijkt het tere plantje Arabische lente toch wortel te schieten. De berichten van die regio’s zijn hoopvol, want daar worden boeiende experimenten voor constructief samenleven in de praktijk gebracht. Ook Koerden zijn geen heiligen, wij trouwens evenmin. Maar laten we ons niet bezondigen aan een heilloos totaalrelativisme, waarbij alle zin voor verhoudingen uit het oog wordt verloren.

De krant bericht dat in de semi-onafhankelijke Koerdische Autonome Regio in het noorden van Irak vrouwenbesnijdenis wettelijk verboden werd. Het bericht doet naar adem snakken, want in zoveel regio’s in de wereld blijft de verminking van vrouwelijke genitaliën dagelijks gebruik. De boodschap dat de opgang van het Kwade – en daar mogen we in dat verband echt wel van spreken – ook kan teruggedrongen worden, kan niet genoeg verspreid worden.

In politieke debatten mag geen enkele God ingezet worden als argument.

Het Koerdisch verhaal kan ook ons inspireren. Ook Koerden – het wordt wel eens vergeten – zijn in meerderheid moslims. Ook daar leven fundamentalistische stromingen, maar die slagen er niet in dominant te worden. Het probleem heet namelijk niet ‘godsdienst’. Nietzsche vergiste zich toen hij vaststelde dat God dood was. Het is de politicus God die de pas moet worden afgesneden.

Godsdienst kan dienst doen als inspiratiebron en in talloze gevallen is gebleken dat mensen tot meer in staat zijn, als ze gedreven worden door een ‘geloof’. Maar God is en mag nooit een politicus worden. In politieke debatten mag geen enkele God ingezet worden als argument, laat staan een Heilig Boek.

Als voor vrouwenbesnijdenis alleen een of andere God of zo’n Heilig Boek als verantwoording kan worden aangehaald, dan mag dat geen rol spelen. <En welk ander, overtuigend argument hiervoor kan worden aangevoerd, zal me zeer benieuwen.> Die benadering moet ook het uitgangspunt vormen voor het samenleven in onze samenleving: God is geen politiek argument.

Mochten niet-gelovigen hiermee menen de dans te ontspringen, deze aanvulling. Het communisme of nazisme was niet religieus geïnspireerd maar had de waarheidsclaim met godsdiensten gemeen. Daarom liep het ook daarmee mis.

Gepubliceerd in dS avond, de digitale avondkrant van De Standaard, op 17 juli 2015, hier op 18 juli 2015.

Foto: schutblad dS Avond

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.