En de Koerden?

En de Koerden?

Ook Pervine Jamil, voorzitster van het Koerdisch Bureau voor Ontmoeting en Informatie, kwam op 4 november 2014 langs in de commissie Buitenlandse Zaken voor de gedachtewisseling over de toestand van de minderheden in Irak en Syrië. Zij lichtte de huidige situatie toe van de Koerden daar.

 

Hier leest u het eerste deel dat gaat over de Yezidi's.

In de regio volgden verschillende islamitische rijken elkaar op van de zevende, achtste eeuw tot de negentiende. De volkeren kregen de islam gedwongen opgelegd. Onder het regime van Saddam Hoessein werd er ook een onderscheid gemaakt tussen de volgelingen van de openbaringsgodsdiensten (moslims, christenen en joden) en de andere onder wie de Yezidi’s. Saddam Hoessein was nochtans een seculier leider maar dit vertaalde zich dus anders in zijn regime.

 

IS (Islamitische Staat) zet in Irak en Syrië vandaag de kwalijke traditie verder om religieuze minderheden te vervolgen. Door het gebrek aan democratie in de Arabische wereld en mede door de opkomst van religieus fanatisme kon IS zo groeien. Dat fanatisme resulteert in het doden van zowel Yezidi’s als christenen en islamitische Koerden.

 

De Yezidi’s leven in Mosoel, een administratieve regio van waaruit IS zich heeft opgewerkt. Het Iraakse leger ontvluchtte Mosoel zonder de wapens mee te nemen. IS heeft het achtergebleven wapentuig gebruikt om zo op te rukken naar Bagdad. De Iraakse hoofdstad is nog altijd (4 november 2014 - nvdr) in handen van een sjiitische meerderheid. De Peshmerga hebben IS niet kunnen stoppen toen die plots aan het offensief begon. Een andere reden is dat de bestuurlijke administratie niet onder Koerdistan maar onder Bagdad valt. Als minderheidsgroep hebben de Yezidi’s volgens Jamil te lijden gehad onder hun geografische locatie.

 

De Koerdische regering deed wel tal van inspanningen om de bevolkingsgroepen in de regio te helpen. Irak telt 5 miljoen Koerden. Daarvan zijn er momenteel 1,4 miljoen op de vlucht.

 


Een democratiseringsproces binnen de Koerdische gemeenschap is zeker haalbaar.


 

Ik heb Mevrouw Jamil gewezen op de berichtgeving rond de bijzondere relatie tussen de Turkse president Erdogan en Massoud Barzani, president van de Koerdische, autonome regio in Irak. Dat de Koerden intern verdeeld zijn en een stammenmentaliteit hebben, is een veelgehoorde kritiek volgens Jamil. Het ontbreken van een Koerdische Staat is de hoofdoorzaak van de problemen.

 

Sinds de twintiger jaren van vorige eeuw is de Koerdische bevolking opgedeeld in vier verschillende staten. De achterliggende gedachte voor de verdeling van de Koerdische bevolking was dat het onafhankelijkheidsgevoel van de Koerden op die manier beter te controleren viel.

 

De vier betrokken landen (Irak, Iran, Syrië en Turkije) zijn sedertdien niet bereid geweest tot de oprichting van een Koerdische Staat. Maar de val van Saddam Hoessein zorgde ervoor dat Iraaks Koerdistan uiteindelijk tot stand kwam (weliswaar als autonome regionale deel-staat).

 

Een democratiseringsproces binnen de Koerdische gemeenschap is zeker haalbaar. Dat heeft deze evolutie aangetoond. Dat staat in schril contrast met de falende overheden in sommige omringende Arabische landen.

 

De Koerdische gemeenschap heeft vertrouwen gekregen door de totstandkoming van Iraaks Koerdistan. De Peshmerga is in staat de bevolking te verdedigen met de steun van de internationale gemeenschap. Dat is uit het huidige conflict gebleken. Het imago van de Peshmerga is hierdoor verbeterd. Zij strijden schouder aan schouder in Kobani (dat volgens berichten vorige week bevrijd is van IS. De goedkeuring van de Verenigde Staten en Turkije om Peshmerga met zware wapens naar Kobani te sturen heeft daar toe bijgedragen. – nvdr)

 

Tussen de vier Koerdische deelgemeenschappen groeide er volgens mevrouw Jamil een grote solidariteit door deze conflictsituatie. Ze besloot dat Barzani in 2014 de verschillende Koerdische gemeenschappen heeft bij elkaar gebracht om mogelijke vormen van samenwerking te bespreken. Volgens haar klopt het dat er een goede relatie bestaat tussen Erdogan en Barzani. Een goede verstandhouding tussen Iraaks Koerdistan en Irak, Iran, Syrië en Turkije is ook een positieve zaak. Iraaks Koerdistan wordt vaak omschreven als een eiland tussen vijanden. Maar politiek wordt niet bedreven vanop een eiland. Zo bezitten de Iraakse Koerden heel wat olievoorraden. Voor het transport daarvan dienen zij samen te werken met de Turkse overheid. Het gaat dus in zekere zin om een vorm van ‘Realpolitik’.

 

Verslag: Meryem Car en Teis Derweduwen.

 

 


 

Hier geplaatst op 4 februari 2015.

 

Foto: Pervine Jamil, gevonden op internet 

 

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.