De weg naar meer welvaart loopt langs Vlaamse autonomie

Wordt het niet een beetje naargeestig allemaal, dat gehak en die voortdurende kritiek? Klopt, prettig is anders. Maar de ogen moeten natuurlijk wel open voor de weigering - of beter: de onbekwaamheid - van de regering-De Croo om in te zien dat het roer dringend om moet. De ‘sense of urgency’ negeren, schijnbaar onbekommerd geld uitdelen dat er niet is, noodzakelijke hervormingen blijven uitstellen: dergelijke politieke lafheid - want dat is het - kan niet genoeg aan de kaak gesteld worden.

Alexander De Croo zou bewijzen dat in België hervormd kan worden. Hij toonde aan dat het ook met 'gelovige' belgicisten aan het stuur niet meer kan. De Vivaldi-regering komt niet verder dan gemakzuchtig opsouperen wat de volgende generatie zal moeten verdienen. Dat is totaal onverantwoord. De Vivaldi-tijd blijkt puur verloren tijd geworden te zijn. Dat maakt de opdracht er morgen alleen maar groter op.

Achter ons gebeuk zit geen moedeloosheid, want dan konden we net zo goed laten begaan. De N-VA biedt een alternatief tussen machteloze stilstand en onhaalbare belofteslogans. Er is een weg om Vlaanderen ook morgen weer welvaart en welzijn te bieden en uiteraard loopt die langs Vlaamse autonomie. Mensen ruimte bieden om zelf de hand aan de ploeg te slaan, inspireert zoveel meer dan inactiviteit ondersteunen.

Ons alternatief kiest voor een duurzaam (hallo Groen!) gebruik van overheidsmiddelen, handelt als een goede rentmeester (hallo cd&v!) die denkt aan morgen en beseft dat de overheid ruim boven haar stand leeft (hallo Open Vld!).

Kortom, we kiezen voor zelfbesturende Vlamingen in een zelfbesturend Vlaanderen.

Peter De Roover

Voorzitter Kamerfractie

Leo, september 2023