De les die vader-Syed trekt uit Rotherham

De zaak van het grootscheepse kindermisbruik (1400 slachtoffers) in de Engelse stad Rotherham verdrong de jongste dagen in de Britse pers alle ellende in Syrië en Irak naar het tweede plan. Bladzijdelange analyses in de kwaliteitskranten, grote foto’s en dito koppen in de populaire tabloïds leren hoe groot de maatschappelijke schok is over het Kanaal. Wij kunnen ons daar in ‘het land van Dutroux’ wel iets bij voorstellen.

In The Times viel me een opiniestuk van Matthew Syed in het bijzonder op. Syed is een gevierd en bekroond columnist voor die krant, vooral maar niet alleen over sport. Hij speelde vroeger tafeltennis op internationaal niveau en pingpongde geregeld een sportief robbertje uit met één van de Waalse broers Saive. Bij de parlementsverkiezingen in 2001 kandideerde Syed voor Labour, spijtig genoeg voor hem in een veilige Conservatieve burcht. Hij verloor het pleit dan ook kansloos. Bij een tweede poging in 2010 werd hij niet door de partijafdeling geselecteerd. Zijn pen blijkt succesrijker.

Syeds vader is Pakistaans-Brits (zijn moeder Welsh), in deze zaak geen betekenisloos detail. De daders in de zedenschandaal komen uit de Pakistaanse gemeenschap van Rotherham. De angst van hulpverleners om niet verdacht te worden van racisme verklaart mee waarom de klachten jarenlang zonder gevolg bleven.

‘Moslims moeten de vrouwenhaat in hun midden aanpakken’ (Muslims must tackle the misogyny in their midst, The Times, 29 augustus 2014, blz. 17), luidt de titel van Syeds opiniestuk. Onder 'extremisten' heerst een ‘middeleeuwse’ houding tegenover vrouwen en ‘het is niet racistisch om daar op te wijzen; dat is gewoon verlicht’, noteert Syed. Hij vindt dat vooral ook gematigde moslims de moed moeten hebben om het probleem te erkennen ‘als ze de fanatiekelingen willen overwinnen’.

Syed waarschuwt tegelijkertijd tegen veralgemeningen en wijst er op dat slechts een heel kleine fractie van de Pakistaanse moslimgemeenschap betrokken is bij dit schandaal of er zelfs maar aan zou denken zich met dat soort praktijken in te laten.

‘Eigenlijk is het onwaarschijnlijk dat we één van beide veldslagen winnen tenzij we beiden winnen.’

Hij sluit zijn column af met een getuigenis over zijn vader. ‘Wij kunnen deze veldslagen winnen’, zei hij (Syeds vader, nvpdr) me gisteren. ‘We kunnen de extremisten die ons willen vernietigen verslaan. Maar we kunnen ook diegenen verslaan die insinueren dat iedereen met een bruine huid een zelfmoordbommergooier is of een verkrachter in een kast. Eigenlijk is het onwaarschijnlijk dat we één van beide veldslagen winnen tenzij we beiden winnen.’

Rotherham woog in onze media niet op tegen de berichtenstroom over het onmenselijke geweld van ISIS, intussen het Islamitische kalifaat. De dubbele vergiftiging is echter vergelijkbaar. (Veel te) lang zwijgen over en niets-doen tegen excessen omwille van politieke correctheid aan de ene zijde, aan de andere kant stuitende veralgemeningen waarbij hele bevolkingsgroepen gemakshalve vereenzelvigd worden met het weerzinwekkend gedrag van fanatieke geloofs’genoten’. Haatpredikers hebben niet per definitie een heilig boek nodig om zich op te beroepen.

Als we niet beide kankers kunnen overwinnen, blijft onze samenleving doodziek achter. Het alternatief voor moslimfundamentalisme heet samenleven, niet een omgekeerd pleidooi voor geïdealiseerde zuiverheid. De strijders voor de Islamitische heilstaat worden gewoon op hun wenken bediend door tegenstanders die het strijdtoneel naar onze samenleving overhevelen, zoals o.m. op de sociale media schering en inslag is.

De tweedeling die de Islamistische kalifaataanhangers voorstaan, kan niet de onze zijn. Omdat we hun strijd moeten weigeren te voeren, moeten we strijden tegen al degenen die ons die logica willen opdringen, bruin of wit. Want…, zie vader-Syed.

Geplaatst: zondag 31 augustus 2014

FOTO: Paletjes liggen klaar voor de strijd.

TIP: Dankzij internet kunnen wij ook veel mensen bereiken buiten de klassieke media om. Help daarbij en deel dit artikel. Gewoon op de knop hieronder drukken.