De budgettaire orthodoxie

De budgettaire orthodoxie

 

Peter De Roover aan Sophie Wilmès (eerste minister) over "De budgettaire orthodoxie".

Mijnheer de voorzitter, ik draag vandaag wel een blauwe das, maar u mag daar geen politiek statement in zien.

Mevrouw de eerste minister, wie vandaag Het Laatste Nieuws ter hand nam, kon onmiddellijk lezen dat de coronacrisis ons al 15 miljard heeft gekost. Gelukkig hebben we de euro uitgevonden, anders was het zelfs 600 miljard frank geweest. Er zijn goede, acute maatregelen genomen maar er zijn natuurlijk ook maatregelen genomen die minder te verantwoorden zijn. Bij die laatste categorie denk ik dan aan de gratis treintickets, de uitbreiding van het pro-Deosysteem en enkele specifieke maatregelen voor de kunstenaars.

Niet alleen het Parlement stelt zich bijzonder voluntaristisch op, heel vaak met een bijzonder vreemde coalitie van de linkerzijde en Vlaams Belang; dat gold ook voor de superkern. Mevrouw de premier, u zult zich herinneren dat ik tijdens onze laatste ontmoeting in die superkern jammer genoeg als enige de hakken in het zand heb gezet, toen het ging over buitensporige eenmalige uitgaven.

Intussen hebt u er een punt aan toegevoegd, de structurele maatregelen. Op zich is dat een goede zaak en wij zijn zeker vragende partij voor een betere verloning van het verzorgend personeel. Meer nog, wij vinden ook dat er meer handen aan het bed moeten komen.

Er dringen zich echter enkele vragen op. Wat de eenmalige maatregelen betreft, waarmee we heel ver zijn gegaan voor allerhande lobbygroepen, hoe zullen we die financieren? Waar zijn de centen? Kunt u daar een antwoord op geven?

Over de structurele maatregelen hebben economisten gewaarschuwd dat die op een of andere manier zullen moeten worden gefinancierd. Kunt u ons ook wat dat betreft enige toelichting geven?

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Mevrouw de premier, ik stel vast dat u met uw restregering meer moed aan de dag legt wanneer het erom gaat geld uit te geven dan om de vraag te beantwoorden waar het vandaan moet komen. De rekening moet wel betaald worden. De Nationale Bank, de Vergrijzingscommissie, het Planbureau en academici wijzen daarop en ook de publieke opinie voelt aan dat al die beloftes ooit betaald zullen moeten worden.

De verleiding is wellicht groot om dan opnieuw naar belastingen te grijpen en ons overheidsbeslag nogmaals te laten toenemen.

De communistische collega's proberen via de parlementaire weg meer invloed te krijgen. In de Kamer vormen zij ondertussen een fractie. Sluipenderwijs wordt het communisme ingevoerd, aangezien wij een belastingsysteem krijgen dat in het Waals landsgedeelte vandaag volgens de Nationale Bank al 70 % van het bbp bedraagt. Ik wens collega Hedebouw geluk voor het succes dat hij de facto boekt in Wallonië, want hij heeft daar de volksrepubliek al kunnen creëren. Mijnheer Hedebouw, ik kan u wel zeggen dat u in ons geen bondgenoot vindt om dat in geheel België door te voeren.

 

Plenaire vraag van 9 juli 2020

Foto: Belga