Uit het kiesonderzoek waar De Standaard vandaag (23 mei 2020) ruim over bericht blijkt dat de kiezer geen vertrouwen heeft in de 'zakkenvullende' politieke klasse die blijk geeft van onvermogen.

Verrassend kan die vaststelling niet genoemd worden. De zogenaamde 'boze kiezer' manifesteerde zich al eerder en Corona heeft het ongenoegen zeker niet verminderd met de mondmaskersaga als opvallende illustratie van het idee dat politici er niets van bakken.

Begin dit jaar hield ik nogal wat nieuwjaarstoespraken en daarin bekeek ik dat fenomeen van de 'boze kiezer'. Hieronder de tekst zoals ik hem nu van spreek- naar leestaal heb overgezet. Een stevige boterham weer, dus spek voor de liefhebbersbek. Het mag al eens meer zijn dan een tweet als het dergelijke belangwekkende zaken betreft.

Essentie van het stuk: naast zeven veel genoemde oorzaken van die boosheid, wordt een achtste graag vergeten: politici beloven gewoon te veel, ook dingen die de overheid niet kan nakomen (en soms, durf ik zeggen, gelukkig maar).

De voorbije week stootte ik op drie artikels waarin – gemeten naar de maatstaf van vandaag – bizarre meningen worden geventileerd. Dat alle drie de auteurs behoren tot de verdachte categorie der blanke mannen van middelbare leeftijd, verklaart wellicht dat er rare dingen in staan.

Deze maand mocht ik het commentaarstuk schrijven voor ons ledenblad Leo. In crisisperiode moet een verantwoorde partij ook verantwoordelijk handelen en goedkope slogans slaken, hoort daar niet bij.

Maar wat deze crisis nog eens duidelijk maakte: België is een wanconstructie, een staatsstructuur waar we in ieders belang vanaf moeten.

Blijkbaar is het vertrouwen van Alexander De Croo in de doeltreffendheid van het Belgische niveau nog toegenomen en pleit hij voor de herfederalisering van de gezondheidszorg.

De huidige coronacrisis is du jamais vu en zal wellicht de geschiedenisboeken ingaan als de zwaarste economische en sociale schok die de wereld sinds de Tweede Wereldoorlog te verwerken kreeg. Vandaag is het nog alle hens aan dek om de schade zoveel mogelijk te beperken en om zoveel mogelijk levens te redden, maar wat staat ons binnen enkele maanden te wachten? En hoe wil de politiek, eens die opnieuw aan de knoppen zit, ons land dan opnieuw op de rails krijgen?

Doorbraak interviewt vijf weken lang vijf toppolitici over de lessen die ze uit deze crisis trekken, én over hun maatschappelijke en politieke toekomstvisie. Vandaag: Peter De Roover, N-VA-fractieleider in de Kamer. Volgende week (slot): Björn Rzoska (Groen).

In deze coronatijden valt bezoek voor terminale patiënten, ook degenen die door andere ziektes getroffen worden, in ziekenhuizen eveneens weg.

Een fragment uit mijn vraag en repliek aan premier Wilmès van donderdag 30 april. Ik had het onder andere over de veilige heropstart van de NMBS. Het aantal keer dat de afkorting NMBS voorkomt in het antwoord van mevrouw Wilmès: 0 (nul, zéro).

Tijdens de plenaire vergadering van 23 april ondervroeg ik premier Wilmès over de exitstrategie inzake de corona-maatregelen.

De N-VA, de grootste partij in de Kamer, is niet van plan om in juni de federale regering van premier Sophie Wilmès (MR) opnieuw volmachten toe te kennen. Dat heeft N-VA-Kamerfractievoorzitter Peter De Roover gezegd in "De afspraak op vrijdag". Hij wil ook dat er na de crisis een "ernstig parlementair onderzoek" komt naar de aanpak van de coronacrisis.

Op dinsdag 16 april werd er tijdens de plenaire zitting gedebatteerd over het plan om voorzichtig bezoek in rusthuizen mogelijk te maken. De schrijnende eenzaamheid voor zo veel ouderen is geen politieke kwestie maar een menselijk drama.