Aangezien de kinderen ten bate wier welzijn wij indertijd de hiernavolgend genoemde oppas inhuurden intussen het vierde decennium hunner bestaan hebben bereikt, moet deze anekdote zich ergens in de jaren negentig afgespeeld hebben. Wie zich dat tijdvak nog herinnert, weet dat we ons toen zeer modern, hoogtechnologisch geëquipeerd en mondiaal georiënteerd achtten hoewel we niet rondliepen met een volwaardige filmploeg in de broekzak, niet elke minuut opgeschrikt werden door nieuwsflashes, onze vrijgezellenavond niet organiseerden in Tallinn en intelligentie nog geen artificieel ding was. We meenden het product te zijn van een gigantische vooruitgang maar stonden, zo blijkt nu, eigenlijk nog nergens want in tegenstelling tot vandaag was ergens toen nog ergens.