Vrijdag werd ik het slachtoffer van een schaking die na een treinrit, zowat twee uur verlengd omdat iemand mijn verjaardag - het noemen van die samenloop suggereert geen verband - uitkoos om zich ‘op het spoor te begeven’ zoals men in treinmaatschappijtermen een zelfmoord omfloerst aanduidt, eindigde in Parijs, wat verklaart waarom ik me nu in de lichtstad bevind. Tussen die ontvoering en de herdenking, diezelfde dag, van mijn verschijnen in de wereld mag wel een oorzakelijk verband vermoed worden, wat dan weer verklaart waarom ik mij gewillig en dus zonder enig verzet liet meevoeren naar die bij de aanvang van het manoeuvre nog onbekende bestemming.