Ouderwetse bedenking bij het verdedigen van de 'Westerse Waarden'

Ouderwetse bedenking bij het verdedigen van de 'Westerse Waarden'

Snikhete dagen leiden wellicht tot wat meer sociale mediagebruik. Blijven doen, want zo probeer ik u te bereiken!

Vrolijk wordt een mens daar echter niet altijd van. Ik sta uitgesproken op het standpunt dat grenzen nuttig zijn, gecontroleerd moeten worden en dat Vlaanderen geen wit blad is dat door iedereen uit alle delen van de wereld naar goeddunken kan beschreven worden.

Daarom krijg ik mijn deel van de kritiek van de linkerzijde. Die wordt niet altijd fijnzinnig geformuleerd, om het zelf fijnzinnig uit te drukken. Op die wonde drukken we de vingers graag.

Langs (extreem) rechts wordt echter al even gretig op zeer brutale manier debat verward met goedkoop gescheld. Aan de ene zijde regent het ‘racisme’, ‘dehumanisering’ en natuurlijk ‘Hitler’. Aan de verre rechterzijde struikel je over ‘asielcrapuul’, ‘kopvodden’, ‘profiteurs’ en ander dergelijk fraais (waarbij ik de meest gortige bewoordingen voor het fatsoen onvermeld laat – misschien stoot een verdwaalde minderjarige op deze post).

Inhoudelijke argumenten? Dat is voor seuten. Een minimum aan inspanningen om zich juist te informeren? Tijdverlies. Twee keer nadenken? We hebben wel wat anders te doen. Debat aangaan met open vizier? Ben je gek, liever lafhartig anoniem trollen. Een klein beetje respect voor onze Nederlandse taal? Och, als ze het maar begrijpen.

Is het dan zo hoog gegrepen te verwachten dat een andere mening tegenwoord vraagt, geen gescheld? Graag van mening verschillen, graag spits, gepeperd zelfs, maar meer dan een eeuw veralgemeend onderwijs heeft bij sommigen toch tot ontmoedigend weinig ‘volksverheffing’ gezorgd.

Kortom, onze geroemde Westerse Waarden komen niet altijd tot hun recht bij zelfbenoemde verdedigers er van. Erg overtuigende pleitbezorgers voor ons model lijken die viswijven (V/M/X) me niet echt te zijn. (Ik verontschuldig me bij de door mij zeer gewaardeerde verkoopsters van vis, die zich zeker niet aangesproken moeten voelen door deze beeldspraak.)

Noem me ouderwets - dat beschouw ik zeker niet altijd als een verwijt - maar mij stoort het enorm. En het moest er even af. Geniet van de zon en laat de blije sfeer inspireren.