Vandaag (30 januari) in de Kamer heb ik premier Wilmès gevraagd naar de houding van haar regering n.a.v. de dwangsom die zou moeten betaald worden i.v.m. het vonnis over de IS-kinderen.

50.000 euro. Zoveel moet België elke dag betalen aan de families van enkele Belgische IS-leden als het niets doet om hun kinderen uit de kampen in Syrië naar hier te laten komen. De rechtbank gaf België zes weken, om het vonnis na te leven en die zijn nu verstreken. Peter De Roover (N-VA): “De beslissing om niet in beroep te gaan, kon alleen verantwoord worden door van de zes weken gebruik te maken om het vonnis na te leven zonder de deur open te zetten voor de ouders. Nu rijst de vraag of de regering het nodige gedaan heeft om te vermijden dat de belastingbetaler vanaf vandaag 50.000 euro moet ophoesten.”

Eén week geleden intussen overleed Roger Scruton. Roger wie? Juist, het academische establishment behandelde één van de meest vooraanstaande hedendaagse denkers liefst als paria waardoor hij in te ruime kring onbekend bleef. Hij werd slachtoffer van wat hij zelf ‘the liberal censorship’, de progressieve censuur noemde.

Even iets anders, een nieuwsje dat ik boeiend en zelfs opbeurend vind. De Franse supermarktketen Intermarché gaat in de clinch met Coca-Cola.

Gisteren hielden we in de commissie buitenlandse zaken een debat over de gebeurtenissen in het Midden-Oosten. Ik heb me toch niet kunnen inhouden om de schijnheiligheid van Ecolo te hekelen.

31 december, de uitgelezen dag voor een...oudjaarsbrief. 

Zowat half Vlaanderen krijgt van Humo eindejaarsvragen voorgeschoteld.

Aangezien ik sedert mijn uitspraken over kunst, schoonheid en subsidies zowat elke week in minstens één artikel in Humo vermeld word (als pispaal, wie kan eigenlijk nog een grotere Humo-lul zijn?) was het maar logisch dat ik ze ook te beantwoorden kreeg.

Moet de overheid kunstenaars wel subsidiëren? N-VA-Kamerlid Peter De Roover stelde de vraag, Knack bracht hem samen met KVS-directeur Michael De Cock. 'U zegt: wiens brood men eet, diens woord men spreekt.'

Dag op dag één jaar geleden viel de federale regering over het zogenaamde Marrakesh-pact. De spilfiguur in dat drama was Peter De Roover. Wekenlang zat de fractieleider van N-VA in élke uitzending het omstreden standpunt van zijn partij te verdedigen, tot vervelens toe. Vandaag blikt hij terug op die woelige episode en op wat nadien volgde: de verkiezingen, de tweestrijd in zijn partij en de formatie.

Het bezoek van informateur Paul Magnette (PS) aan N-VA-voorzitter Bart De Wever zaterdagavond, ging volgens N-VA-fractieleider Peter De Roover louter om een beleefdheidsbezoek. “Hij had nog iets af te vinken van zijn lijstje.”